Lichtpuntjesactie
Stichting Welzijn Alblasserdam (SWA) faciliteert de komende maanden een lichtpuntjesactie om de inwoners van Alblasserdam in deze onrustige tijd te bemoedigen en met elkaar te verbinden. De SWA wil dat doen aan de hand van een creatieve opdracht waar iedereen aan mee kan doen.
Tijdens de lichtpuntjesactie worden Alblasserdammers uitgenodigd om een bemoedigende, mooie of grappige tekst of tekening te maken op een mini canvas en die zichtbaar voor het raam te plaatsen. Zo kan iedereen met dit kleine gebaar voorbijgangers, wandelaars, de postbode en de krantenbezorger een hart onder de riem steken in deze donkere dagen. Dat kan dan toch net het lichtpuntje zijn dat iemand op dat moment nodig heeft.
De SWA stelt voor deze lichtpuntjesactie mini canvasdoeken (20x20cm) beschikbaar die tijdens kantooruren opgehaald kunnen worden aan de receptie, Cortgene 20 te Alblasserdam. Uiteraard is het leuk als foto’s van de lichtpuntjes worden ingestuurd zodat de SWA ze kan delen op social media. Meer informatie is te verkrijgen via 078-2021220 of door een mailtje te sturen naar Sabine op s.vandalen@stichtingwelzijnalblasserdam.nl
Tijdens de lichtpuntjesactie worden Alblasserdammers uitgenodigd om een bemoedigende, mooie of grappige tekst of tekening te maken op een mini canvas en die zichtbaar voor het raam te plaatsen. Zo kan iedereen met dit kleine gebaar voorbijgangers, wandelaars, de postbode en de krantenbezorger een hart onder de riem steken in deze donkere dagen. Dat kan dan toch net het lichtpuntje zijn dat iemand op dat moment nodig heeft.
De SWA stelt voor deze lichtpuntjesactie mini canvasdoeken (20x20cm) beschikbaar die tijdens kantooruren opgehaald kunnen worden aan de receptie, Cortgene 20 te Alblasserdam. Uiteraard is het leuk als foto’s van de lichtpuntjes worden ingestuurd zodat de SWA ze kan delen op social media. Meer informatie is te verkrijgen via 078-2021220 of door een mailtje te sturen naar Sabine op s.vandalen@stichtingwelzijnalblasserdam.nl
Samen tegen eenzaamheid
Het hebben van een goed sociaal netwerk lijkt de sleutel tot succes te zijn bij het voorkomen of terugdringen van eenzaamheid. Eenzaamheid ontstaat namelijk vooral door het gemis aan een hechte en emotionele band met anderen. Het hebben en (onder)houden van een sociaal netwerk is voor veel mensen echter een stuk makkelijker gezegd dan gedaan.
Ouderen groter risico
Vroeger was het hebben van een sociaal netwerk vanzelfsprekender dan nu; families waren groter, meer mensen gingen naar de kerk en sociale samenhang in de buurt was sterker aanwezig. De samenleving is uitgegroeid tot een individualistische maatschappij waarin sociale netwerken minder lang stand houden. Dit komt door bijvoorbeeld scheidingen, migratie, verzuiling en kleine(re) gezinnen. Hoewel eenzaamheid onder alle leeftijden voorkomt lopen ouderen wel een groter risico om zich eenzaam te gaan voelen. Zij komen niet meer zo makkelijk de deur uit, kinderen wonen verder weg, steeds meer mensen om hen heen vallen weg, het aangaan van nieuwe contacten wordt lastiger en de digitale wereld gaat vaak te snel voor hen.
Schaamte en taboe
Gelukkig zijn er mogelijkheden om het (versterken van) netwerken te leren, maar dan moeten we mensen die zich eenzaam voelen wel eerst in het vizier krijgen. En daar knelt de schoen nogal eens. Vraag iemand of hij/zij eenzaam is en er volgt een ontwijkend antwoord. Schaamte en taboe hebben helaas nog steeds de overhand als het over eenzaamheid gaat. Eén van de doelen in de aanpak tegen eenzaamheid is voor de SWA dan ook het doorbreken van dit taboe. Hoe? Door het thema structureel op de agenda te zetten in Alblasserdam, door er steeds opnieuw over in gesprek te gaan met burgers en partners, maar ook door voorlichting te geven over het signaleren en herkennen van eenzaamheid. De SWA hoopt hiermee te bereiken dat mensen zich (weer) bewust worden van bijvoorbeeld de buurvrouw van verderop waar nooit iemand over de vloer komt of de clubgenoot die recent gescheiden is.
Dieper liggende problemen
De belangrijkste sleutel tot succes is echter de eenzame zelf. Zolang iemand zijn of haar eigen eenzaamheid niet (h)erkent of, nog belangrijker, niet gemotiveerd is om er zelf iets aan te doen kunnen we als welzijnsstichting, vrijwilliger of medeburger weinig voor iemand doen. Wanneer blijkt dat eenzaamheid chronisch is en voortkomt uit dieper liggende problemen dan is inzet van een vrijwilliger ook geen haalbare optie hebben we gemerkt. Een vrijwilliger is immers geen vervanging voor professionele ondersteuning. In die gevallen verwijzen we iemand daarom door. Je kunt je afvragen of het voor een 87-jarige nog wel haalbaar is om aan een sociaal netwerk te bouwen. Voor deze groep zal de SWA ontmoeting faciliteren en buurtbewoners of vrijwilligers blijven stimuleren om zich in te zetten voor anderen door hen bijvoorbeeld regelmatig even te bezoeken.
Gezien worden
We leven in een tijd waarin iedereen het druk heeft en dat omkijken naar elkaar er vaak bij inschiet. Een paar simpele gebaren die geen of nauwelijks tijd kosten kunnen echter al een groot verschil maken. Iemand op straat vriendelijk gedag zeggen, een hand opsteken wanneer je voorbij het huis loopt van iemand die de deur niet uit kan of een kaartje in de bus doen rond kerst. We nemen daarmee het gevoel van eenzaamheid misschien niet weg, maar brengen wel over dat iemand ‘gezien wordt’. En juist dat is hetgeen wat eenzame mensen aangeven te missen. We sluiten dit artikel af met een gedichtje van Toon Hermans:
Veel mensen zijn eenzaam,
geloof me
daar is niets tegen, het mag.
Maar kom je ze tegen, zeg dan op z’n minst even:
“Dag.”
Om eenzaamheid te voorkomen is het belangrijk dat eenzaamheid tijdig gesignaleerd wordt. Niet alleen door (zorg)instellingen, maar juist ook door de mensen om iemand heen.
Kent u iemand die zich eenzaam voelt? Neem dan contact op met de SWA, telefoon 078-202 12 20.
Ouderen groter risico
Vroeger was het hebben van een sociaal netwerk vanzelfsprekender dan nu; families waren groter, meer mensen gingen naar de kerk en sociale samenhang in de buurt was sterker aanwezig. De samenleving is uitgegroeid tot een individualistische maatschappij waarin sociale netwerken minder lang stand houden. Dit komt door bijvoorbeeld scheidingen, migratie, verzuiling en kleine(re) gezinnen. Hoewel eenzaamheid onder alle leeftijden voorkomt lopen ouderen wel een groter risico om zich eenzaam te gaan voelen. Zij komen niet meer zo makkelijk de deur uit, kinderen wonen verder weg, steeds meer mensen om hen heen vallen weg, het aangaan van nieuwe contacten wordt lastiger en de digitale wereld gaat vaak te snel voor hen.
Schaamte en taboe
Gelukkig zijn er mogelijkheden om het (versterken van) netwerken te leren, maar dan moeten we mensen die zich eenzaam voelen wel eerst in het vizier krijgen. En daar knelt de schoen nogal eens. Vraag iemand of hij/zij eenzaam is en er volgt een ontwijkend antwoord. Schaamte en taboe hebben helaas nog steeds de overhand als het over eenzaamheid gaat. Eén van de doelen in de aanpak tegen eenzaamheid is voor de SWA dan ook het doorbreken van dit taboe. Hoe? Door het thema structureel op de agenda te zetten in Alblasserdam, door er steeds opnieuw over in gesprek te gaan met burgers en partners, maar ook door voorlichting te geven over het signaleren en herkennen van eenzaamheid. De SWA hoopt hiermee te bereiken dat mensen zich (weer) bewust worden van bijvoorbeeld de buurvrouw van verderop waar nooit iemand over de vloer komt of de clubgenoot die recent gescheiden is.
Dieper liggende problemen
De belangrijkste sleutel tot succes is echter de eenzame zelf. Zolang iemand zijn of haar eigen eenzaamheid niet (h)erkent of, nog belangrijker, niet gemotiveerd is om er zelf iets aan te doen kunnen we als welzijnsstichting, vrijwilliger of medeburger weinig voor iemand doen. Wanneer blijkt dat eenzaamheid chronisch is en voortkomt uit dieper liggende problemen dan is inzet van een vrijwilliger ook geen haalbare optie hebben we gemerkt. Een vrijwilliger is immers geen vervanging voor professionele ondersteuning. In die gevallen verwijzen we iemand daarom door. Je kunt je afvragen of het voor een 87-jarige nog wel haalbaar is om aan een sociaal netwerk te bouwen. Voor deze groep zal de SWA ontmoeting faciliteren en buurtbewoners of vrijwilligers blijven stimuleren om zich in te zetten voor anderen door hen bijvoorbeeld regelmatig even te bezoeken.
Gezien worden
We leven in een tijd waarin iedereen het druk heeft en dat omkijken naar elkaar er vaak bij inschiet. Een paar simpele gebaren die geen of nauwelijks tijd kosten kunnen echter al een groot verschil maken. Iemand op straat vriendelijk gedag zeggen, een hand opsteken wanneer je voorbij het huis loopt van iemand die de deur niet uit kan of een kaartje in de bus doen rond kerst. We nemen daarmee het gevoel van eenzaamheid misschien niet weg, maar brengen wel over dat iemand ‘gezien wordt’. En juist dat is hetgeen wat eenzame mensen aangeven te missen. We sluiten dit artikel af met een gedichtje van Toon Hermans:
Veel mensen zijn eenzaam,
geloof me
daar is niets tegen, het mag.
Maar kom je ze tegen, zeg dan op z’n minst even:
“Dag.”
Om eenzaamheid te voorkomen is het belangrijk dat eenzaamheid tijdig gesignaleerd wordt. Niet alleen door (zorg)instellingen, maar juist ook door de mensen om iemand heen.
Kent u iemand die zich eenzaam voelt? Neem dan contact op met de SWA, telefoon 078-202 12 20.
Proef met telefooncirkel in Alblasserdam
Stichting Welzijn Alblasserdam (SWA) start deze winter met een proef om telefooncirkels op te zetten in het dorp. Het is de bedoeling om mensen, die daar behoefte aan hebben, met elkaar in gesprek te laten gaan en zo een stukje eenzaamheid te voorkomen.
Veel activiteiten en mogelijkheden om elkaar te ontmoeten en met elkaar in gesprek te gaan, zijn er op dit moment helaas niet en het ziet er naar uit dat dat voorlopig ook nog even zo blijft. Het is nu meer dan ooit belangrijk dat mensen toch hun verhaal kwijt kunnen. Het idee achter de telefooncirkels is dan ook om mensen de mogelijkheid te bieden hun verhaal te vertellen en tegelijkertijd ook een luisterend oor te bieden aan een ander. Dat is een win-win situatie.
Het belmoment van de telefooncirkel is op een vaste dag van de week. Het werkt als volgt: u wordt gebeld door iemand uit de telefooncirkel en u gaat samen in gesprek over bijvoorbeeld een (klein)zoon die jarig was, over een huisdier, het weer of een interessant boek. Wanneer het gesprek beëindigd is, belt u de volgende persoon van de telefooncirkel voor een gezellig praatje. Die persoon belt daarna weer de volgende, enzovoort. Zo kijken we samen naar elkaar om!
We zijn inmiddels gestart met de proef en er zijn zelfs al aanmeldingen voor een tweede cirkel. Belangstellenden kunnen zich bij de SWA aanmelden via 078-2021220 of info@stichtingwelzijnalblasserdam.nl .
Veel activiteiten en mogelijkheden om elkaar te ontmoeten en met elkaar in gesprek te gaan, zijn er op dit moment helaas niet en het ziet er naar uit dat dat voorlopig ook nog even zo blijft. Het is nu meer dan ooit belangrijk dat mensen toch hun verhaal kwijt kunnen. Het idee achter de telefooncirkels is dan ook om mensen de mogelijkheid te bieden hun verhaal te vertellen en tegelijkertijd ook een luisterend oor te bieden aan een ander. Dat is een win-win situatie.
Het belmoment van de telefooncirkel is op een vaste dag van de week. Het werkt als volgt: u wordt gebeld door iemand uit de telefooncirkel en u gaat samen in gesprek over bijvoorbeeld een (klein)zoon die jarig was, over een huisdier, het weer of een interessant boek. Wanneer het gesprek beëindigd is, belt u de volgende persoon van de telefooncirkel voor een gezellig praatje. Die persoon belt daarna weer de volgende, enzovoort. Zo kijken we samen naar elkaar om!
We zijn inmiddels gestart met de proef en er zijn zelfs al aanmeldingen voor een tweede cirkel. Belangstellenden kunnen zich bij de SWA aanmelden via 078-2021220 of info@stichtingwelzijnalblasserdam.nl .
